Negatif Ebeveynlik Testi

Ebeveynlerinizin size nasıl davrandığından dolayı içsel bir acı mı taşıyorsunuz? Annenizin çocukken sizi yeterince kucaklamamış olması önemsiz mi görünüyor? Babanızın istediğiniz kadar sık yanınızda olmamış olması gerçekten bu kadar büyük bir sorun mu? Elbette ki öyle! Ebeveynlerin duygusal ihmali ve istismarı, kendi ailelerimizi nasıl oluşturduğumuz üzerinde yıkıcı etkiler yaratabilir.

Bu test, ebeveynlik tarzınızın negatif olup olmadığını anlamanıza yardımcı olmak için tasarlanmıştır. Her soruya cevap verin ve negatif testte yüksek puan alıp almadığınızı görün.

Negatif Ebeveynlik Testi Nedir?

Negatif Ebeveynlik Testi, ebeveynlerinizin size nasıl davrandığını değerlendirmek için kullanılan bir araçtır. Ebeveynlerinizin size karşı nasıl davrandıklarını sorgulayan ve sonuçlara dayalı bir puan atayan basit bir testtir. Bu test, ebeveynlerinizin hayatınızı nasıl etkilediğini ve şu an nasıl etkilemeye devam ettiğini anlamanıza yardımcı olmak için tasarlanmıştır.

Negatif Ebeveynlik Testini herhangi bir ebeveyni değerlendirmek için kullanabilir miyim?

Negatif Ebeveynlik Testi (NET), bir çocuğun ebeveynlerinin olumsuzluk ve eleştiriyi ne kadar kullandığını ölçen bir araçtır. Herhangi bir ebeveyni değerlendirmek için kullanılabilir, ancak ebeveynlik uygulamaları veya ebeveyn-çocuk ilişkisi kalitesi hakkında endişelerin olduğu durumlarda özellikle faydalıdır.

NET, ya kendi ebeveynlik tarzınız hakkında sorular sorarak ya da başka birinin (örneğin bir eğitimcinin) çocuğunuzla olan etkileşimlerinizi gözlemlemesiyle iki yoldan biriyle uygulanabilir.

Her Negatif Ebeveynlik Kişilik Özelliğinin Detaylı Açıklaması

Mahrum Bırakma

Mahrum bırakma, çocukların deneyim ve özgürlüklerini sınırlayan bir ebeveynlik tarzıdır. Bu tarz, çocuğun çevresindeki dünyayı olumlu bir şekilde deneyimlemesine izin vermediği için çok zararlı olabilir. Ayrıca onların kişisel eylem duygusunu ellerinden alır, kendilerini çaresiz hissetmelerine ve kendi kararlarını verememelerine ya da bağımsız hareket edememelerine yol açar.

Bu tür ebeveynlik, genellikle, çocuklarının özgürlüklerini kısıtlayarak onlar için en iyisini yaptıklarına inanan otoriter ebeveynlere sahip ailelerde görülür. Bu tür ebeveynler çok kontrolcü olma eğilimindedir ve çocuklarına hiçbir otonomi ya da kendi kaderlerini tayin etme alanı bırakmaz.

Bu durumlarda, çocuklar yaşıtlarıyla birlikte oynamak ya da okula gitmek yerine evde kaldıkları için oyun, yaratıcılık, keşif ve eğitim fırsatlarından yoksun bırakılabilirler. Ayrıca, bilgisayarlar veya akıllı telefonlar gibi, sadece kitaplardan (ya da sadece TV şovlarından) alabileceklerinden daha iyi bilgi edinmelerini sağlayacak teknolojilere erişimleri de engellenebilir.

Mahrum bırakma aynı zamanda, kişiyi iyi hissettirecek ya da ihtiyaçlarını veya arzularını tatmin edecek bir şeye erişim imkânı olmamasından da kaynaklanabilir. Örneğin, çocukluktan beri sevgi ve ilgiden mahrum kalmış bir kişi, yetişkin olarak başkalarıyla bağ kurmakta zorlanabilir çünkü başkalarından nasıl sevgi ve ilgi alacaklarını hiçbir zaman öğrenmemişlerdir.

Aşırı Koruma

Aşırı koruma, bir kişinin diğerlerine karşı aşırı koruyucu olma eğilimidir. Aşırı koruma, negatif bir kişilik özelliği olarak kabul edilir çünkü aşırı korunan kişilerin hayatlarında başarılı olmak ve kendi kararlarını verebilmek için ihtiyaç duydukları becerileri öğrenmelerini engelleyebilir.

Aşırı korumacılık, başkalarının refahına ilişkin aşırı endişe duyma eğilimini ifade eder. Yaygın bir ebeveynlik tarzıdır ve hem ebeveynlerde hem de çocuklarda görülebilir. Ancak, genellikle çocuklar için genellikle bakım sağlayan annelerle ilişkilendirilir.

Aşırı korumacılık, bir ebeveynin veya vasinin başka bir kişinin güvenliği ve refahı için tüm sorumluluğu üstlenmek zorunda olduğunu hissettiğinde meydana gelir. Kendilerini, çocuklarının mutluluğu ve başarısından sorumlu olarak görebilirler, hatta yetişkinlikte bile. Bu durum, çocukları adına onlara zarar verebilecek ya da ileride sorunlara yol açabilecek kararlar vermeye itebilir.

Örneğin, eğer bir ebeveyn, nasıl görüneceğini sizden daha iyi bildiğini düşündüğü için her zaman hangi kıyafetleri giyeceğinizi size söylüyorsa, muhtemelen aşırı korumacıdır (ve belki de tercihlerinize ilgisizdir).

Genel olarak, aşırı koruma, çocukların sadece stresle başa çıkma yetisini azaltmakla kalmaz, aynı zamanda daha sonra kendi başlarına sorun çözme yeteneklerini de zorlaştırır çünkü kendi başlarına bu tür durumlarla başa çıkma şansı hiç olmamıştır.

Cezalandırma

Cezalandırma negatif bir ebeveynlik tarzıdır. Belirli davranışların kabul edilemez olduğunu öğretmek için zaman aşımı gibi olumsuz sonuçları kullanmayı içerir. Bu ebeveynlik tarzı genellikle ebeveynler hayal kırıklığına uğramış ve başka seçenekleri olmadığını hissettiğinde kullanılır.

Eğer küçük dozlarda ve nadiren kullanılırsa, cezalandırma faydalı olabilir. Ancak, küçük hatalar ya da yanlışlar için sürekli cezalandırıldıklarını hissederlerse, çocuklar için zarar verici olabilir. Bu durum, çocukların stresli ve kaygılı hissetmelerine neden olabilir; bu da daha sonra daha fazla davranış sorunlarına yol açabilir.

Ebeveynleri tarafından cezalandırılan kişiler, haksız yere muamele gördüklerini düşündükleri için kızgın ya da üzgün hissedebilirler. Ebeveynlerinin onları artık umursamadığını ya da artık güvenmediklerini düşünebilirler! Bu da çocukların üzgün ya da yalnız hissetmelerine yol açabilir! Cezalandırma, çocukların kendilerini kötü insanlar olarak ya da ebeveynlerinin bu tür bir davranışı defalarca tekrar etmeleri durumunda, kendilerinde yanlış bir şeyler olduğunu düşünmelerine neden olabilir.

Aşırı Kontrol

Aşırı kontrol, ebeveynin sürekli olarak çocuğun davranışlarını kontrol etmeye çalıştığı bir ebeveynlik tarzını tanımlar. Bu sadece sınırlar koymaktan daha fazlasıdır; çocukları her zaman gardında tutmak ve yanlış bir şey yapmadığından emin olmaktır.

Bu ebeveynlik tarzını kullanan ebeveynler, çocuklarının hayatlarının her yönüne dahil olmaları gerektiğini hissetme eğilimindedir—okul sonrasında ne yaptıklarından, hafta sonlarını nasıl geçirdiklerine ve hatta ne giydiklerine kadar. Çocuklarının nereye gittiğini, neden oraya gittiğini ve kiminle olduklarını bilmek isterler.

Başkalarının eylemlerine oldukça yargılayıcı bir yaklaşım sergileme eğilimindedirler, özellikle de bu eylemler onların standartlarına uymuyorsa. Ayrıca, sorunlarının sorumluluğunu üstlenme veya başkalarını suçlama ya da başka birinin çözmesini bekleme eğilimindedirler (bunun hakkında şikayet etseler bile).

Aşırı kontrol başlangıçta iyi bir fikir gibi görünebilir çünkü çocukları güvende tutar ve onlara güvenlik duygusu verir, ancak gerçekte çocukların gelişimi ve özsaygıları üzerinde olumsuz etkileri olabilir. Sürekli kontrol, çocuklara hiç hata yapamayacakları ya da yeni fikirlerle deneme yapamayacakları ve ebeveynleri tarafından hemen azarlanmayacakları hissini verebilir.

Reddetme

Reddetme, bir şeyi geri çevirme, kabul etmeme veya tanımama eylemidir. Reddetme genellikle başkaları tarafından seçilmemek veya kabul edilmemekten kaynaklanır. Reddedilme duygusu acı verici olabilir ve utanç ve düşük özsaygı hislerine yol açabilir. Birinin özdeğeri, başkaları tarafından ne kadar kabul gördüğüne dayandığında, reddedilme yıkıcı olabilir.

Reddetme hayatın doğal bir parçasıdır; herkes hayatlarının bir noktasında reddedilme deneyimi yaşar. Ancak, tekrar tekrar reddedildiyseniz veya hayatınızda bir dizi reddetme deneyimi yaşadıysanız, o zaman bu durum özsaygınızı ve değerli hissetme algınızı etkiliyor olabilir.

Eğer arkadaşlar, aile üyeleri veya romantik partnerler tarafından reddedildiyseniz, bu reddedilmenin verdiği acıdan iyileşmek için bu ilişkilerden bir adım geri atmanız gerekebilir. Bu tür bir reddedilmeyi yaşayanlar sıklıkla bir gün her şeyin değişeceği ve sevdiği kişilerle tekrar bir araya geleceği umudunu taşırlar.

Aşırı Çoşku

Aşırı çoşku, çocuklara istedikleri her şeyi vermeyi ve onlara çok fazla koruma sağlamayı içeren bir ebeveynlik tarzıdır. Bu, izin verici ebeveynlik türlerinden biridir ve zarar verici olabilir çünkü çocuklara, kendileri için hiçbir şey yapmadan her şeyin sağlanacağı öğretilir.

Aşırı çoşkulu ebeveynler, yapı ve sınırları sağlamada yeterince katı değiller, ancak aynı zamanda yeterince izin verici de değiller—sadece çok fazla çoşkulular. Ebeveynlik tarzları söz konusu olduğunda, bu tarz spektrumun uç noktasında yer alır.

Birçok durumda, aşırı çoşkulu ebeveynler aynı zamanda ihmalkardırlar. Çocuklarının ihtiyaç duydukları kadar yanında olmayabilir ya da çocuklarıyla geçirdikleri zamanlarda onlara nasıl sınır koyacaklarını bilemeyebilirler.

Aşırı çoşkulu ebeveynler çoğunlukla çocuklarını fazla şımartma ve taleplerine sonuçlarını düşünmeden boyun eğme suçunu işlerler. Bu, çocukları narsistik bir yola sürükleyebilir, çünkü hayatta her zaman ebeveynleri tarafından şımartıldıkları için hak sahibi ve diğer insanlardan üstün olduklarına inanabilirler.